Raz uciekły z pozłacanej klatki
Cztery małe, pluszowe niedĽwiadki,
Jeden łkał, wracać chciał,
Do ciemnego lasu wej¶ć się bał.
Mały mi¶, do lasu bał się i¶ć,
Ze strachu drżał jak li¶ć, pluszowy mi¶.
Ciemny las, tam wilki zjedz± nas,
Wracajmy bracia wraz, dopóki czas!
Nie bój się wilki nie zjedz± cię!
Będziemy bronić się, nie damy się!
¦miało w przód, po słodki, wonny miód,
Jagody, istny cud, użyjem w bród!
Trzy niedĽwiadki, rety, co za heca,
Babę Jagę wsadziły do pieca,
Teraz wie¶ć musz± nie¶ć,
Już nie będzie Baba Jaga dzieci je¶ć.
Mały mi¶, do lasu bał się i¶ć,
Ze strachu drżał jak li¶ć, pluszowy mi¶.
Ciemny las, tam wilki zjedz± nas,
Wracajmy bracia wraz, dopóki czas!
Nie bój się wilki nie zjedz± cię!
Będziemy bronić się, nie damy się!
¦miało w przód, po słodki, wonny miód,
Jagody, istny cud, użyjem w bród!
Poprzedni wiersz *Spis wierszy* Następny wiersz