Mówią, że próżniak, wciąż pod krzakiem leży,
nikt prawdy nie zna, nikt mu nie uwierzy.
Tchórz nie próżnuje, trwoży się niebożę,
lęk jest silniejszy, ruszyć się nie może.
Boi się żaby, mrówki nawet wrony,
oj, nie został odwagą, przez los obdarzony.
Poprzedni wiersz *Spis wierszy* Następny wiersz