Nierozważne, lecz poróżnił znów się jeż z jeżyn±,
nie żałował jej słów gorzkich, przesi±kniętych drwin±.
Kożuch z igieł mam jak pancerz, ty aż mówić szkoda,
oręż z igieł moc potężna i jeszcze wygoda.
To przechwałki kożuch z igieł, mój jest wszakże z kwiatu,
ty tkwisz w norze, a ja z dum± pokazuję się ¶wiatu.
Poprzedni wiersz *Spis wierszy* Następny wiersz